Szlif Brylantowy Okrągły Dziś 75% sprzedawanych diamentów ma szlif brylantowy, jest najpopularniejszym i najbardziej znanym sposobem szlifowania diamentu. Modyfikowany był przez ostatnie sto lat aby wydobyć z kamienia jak największe "życie" zwane brylancją. Szlif brylantowy pozwala aby maksymalna ilość światła która wpada do niego odbijała się przez tafle - czyli w górę kamienia do obserwatora. Brylancja właściwa - czyli tzw. życie lub zwrot światła jest ona spowodowana całkowitym wewnetrznym odbiciem światła od fasetek pawilonu (podstawy) brylantu. Im więcej światła odbije się w pawilonie brylantu i wróci do oka obserwatora, tym jest on żywszy, brylancja właściwa zależy od wielkości tafli, proporcji pawilonu i korony oraz symetrii, wielkości i zależności kątowych pomiędzy fasetkami korony. Brylant z poprawnie dobranymi proporcjami szlifu charakteryzuje się wysokim "zwrotem" światła przez korone.        Zbyt niski       Idealna proporcja     Zbyt wysoki Szlify fantazyjne Racjonalnych proporcji szlifu brylantowego nie zawsze się przestrzega, ponieważ przy wyborze szlifu diamentu stale poszukuje sie kompromisu między potrzebą zapewnienia jak najlepszej jakości (czystość, kolor) i potrzebą możliwie zachowania jak najwiekszej jego masy. Uzysk brylantów w przypadku dużych diamentów wynosi 40-50% pierwotnej masy, a przy odpowiednio dobranej i dopasowanej (do indywidualnej postaci diamentu)  fantazyjnej formie szlifu można go podwyższyć nawet do 80%. Wiąże się to zawsze z nieuchronną stratą części światła wnikającego do kamienia (nie jest w pełni zachowany warunek całkowitego odbicia światła) aprzez to częściowe obniżenie brylancji. Zadanie to przy dzisiejszym stanie wiedzy i oprzyrządowaniu tylko z pozoru jest łatwe. W praktyce dość często komplikuje je niezbyt foremna i jednolita postać surowych kryształów diamentu oraz różnoraki stan ich wnętrza, np. inkluzje, wtrącenia, niejednolitość barwy.